Hongkong - Kunming- Guilin- Yangshuo...... en dan op 'n boer.

....en voor je er erg in hebt ben je in Hongkong, is je visum zonder ook maar één formuliertje te hoeven invullen, verlengd en vlieg je alweer naar China. Kunming dit keer. Een 'stadje' van maar 700.000 inwoners, met een prachtig buitengebeuren. Doordat de temp. daar gemiddeld 25 gradenis, kun je er heerlijk door de stad dwalen. Buiten de stad is het bekende Stenen Woud. Een heerlijk en schitterend gebied om te wandelen door smalle paden tussen de uit de grong recht opstekende rotsen.

Voor de tweede keer in deze vakantie hebben we daar nog even weer het ultieme wintersport gevoel gehad; in de kabelbaan omhoog naar 2000m, in die eindeloze stilte, met dat bekende boenk-boenk gevoel onder je billen als je langs een staander gaat... En niet te vergeten een prachtig uitzicht over het enorme meer onder ons. En dan, vanaf die 2000m, wandelend weer naar beneden.

Vanuit Kunming willen we met de trein naar Guilin (19 uren) om van daar uit met de boot de rivier af te zakken naar Yangshuo waar we een dag of vijf in the Giggling Tree willen blijven. ( zie de link Yangshuo)

Weer staan we in de rij, samen met al die bepakte en bezakte Chinezen. Ook wíj hebben nu een tas vol proviand. De vriesdroge mie inclusief de stokjes ontbreken dit keer niet in onze bagage. Ja, we integreren.....! Het eten met stokjes is ondertussen geen probleem meer voor ons, we zijn er behoorlijk vaardig in geworden! Voor échte noodgevallen hebben we nog steeds twee lepels onderin de rugzak.

Helaas hebben we weer een hardsleeper en dit keer is het bloedheet in de trein, de airco, als die er al is, werkt niet. Het raam dat open kan mag van meneer de chinese steward niet open en de schoenen moeten aan het voeteneind van de slaapbank staan en niet vóór je bank. De gordijnen móeten 's avonds dicht en het licht gaat om 10 uur pm uit. Lang leve de led hoofdlampjes van Xenos. Ze brengen ons door heel Azië.

'Hete nachten' dus in de Chinese treinen! De volgende ochtend wordt ik al snotterend en hoestend wakker. Is het de vuile lucht van China of die van de niet geventileerde trein? Hoe dan ook, het loopt uit neus en ogen tegelijk. Als je dan maar gewoon 'swine flu' zegt, blijven de chinezen wel uit je buurt en heb je alle ruimte....

Men is hier wat neurotisch bezig wat betreft de flu. Aan de grens en op alle luchthavens moeten we steeds gezondheidsverklaringen invullen en allerlei gegevens omtrent onze contacten, met terugwerkende krachttot 10 dagen. Tevens wordt er overal een 'laserthermometer' op je voorhoofd gericht. En aangezien er bij mij toch een licht voorhoofdsholte ontsteking is, ontstaan zal ik de komende dagen valsheid in geschrifte moeten plegen....

Zaterdagochtendgaan we met de boot de rivier Li af naar Yangshuo, ons volgende stekkie. Een tocht van 4 uur stroomafwaarts door het prachtige karstgebergte. Het is net alsof hier de bergen als een soort dikke puisten in het verder vlakke landschap staan.

Aan boord worden we in groepen van 8 aan tafels gezet. Opeens worden we in het Nederlands aangesproken. Twee in Sjanghai wonende en in het onderwijs werkende meiden zitten tegenover ons. Marianne en Kathleen. Hebben ook wel zin om even in een bekend taaltje te kletsen en wat drop te eten. (nietwaar Marianne?) Kathleen niet: ze is van Chinees-Canadese origine en wat de boer niet kent, dat 'vrèt e nich'.

De dames zijn 'een paar dagen uit in eigen land'. Aan boord een heerlijke temperatuur en een lekker windje, maar oh, wat is het heet als we eenmaal aan land zijn. Gelukkig wordt er vlak aan de kade heerlijk koel bier verkocht!!! Daarna maar eens op zoek naar ons onderkomen.

Voorlopig zijn we nu dus op het platteland van Yangshuo, met gezonde lucht. In The Giggling Tree, met Nederlandse eigenaren, is het gezellig en eigenlijk best lekker om ook hier weer Nederlands te kunnen spreken na al dat chinees met handen en voeten.

We hebben 'heerlijk' gefietst tussen de rijstvelden en loslopende buffels. Henk houdt ze nu goed in de gaten, want hij wil niet weer op de hoorns genomen worden. Het was een heel stuk 'weg' van 30cm breed, met steenslag en dikke keien, dus heerlijk tussen aanhalingstekens. Maar een geweldige leuke tocht. Moet je over de rivier? Dan de fiets op een bamboe vlot van 1 m breed. Zelf moet je er natuurlijk ook nog bij. Met de temperatuur van afgelopen zondag en maandag 36-37 grd, wens je bijna dat je in het water valt.

Maandagochtend wilden we nog eens met een ballon de lucht in. Vijf uur opstaan. (dank je wel hanen van het Chinese platteland). We zaten om kwart voor zes 's ochtend klaar om opgepikt te worden. Maar al wie er kwam, geen ballonmannetje. Dus lagen we om 6u 30 u weer in bed! 's Middags kwam hij zijn excuses aanbieden en beloofde ons voor de volgende ochtend, dinsdag, een ballonvaart voor de helft van de prijs! Mazzel of echt verdiend?

Die middag naar kookles geweest, leuk en lekker en we hebben de recepten. Absoluut voor herhaling vatbaar. En dat hebben we dan ook gedaan. Ondertussen is het weer omgeslagen, het is niet meer zo bloedheet als de afgelopen dagen. Er wordt zelfs een beetje regen verwacht.

We zijn dan ook blij met het windje dat er dinsdagochtend om kwart voor zes staat als we in het pikkedonker weer op de ballonman staan te wachten.

Hij is wel erg veel aan het bellen als we eindelijk in de auto zitten.......

Dan komt na verloop van tijd het hoge woord eruit: er is te veel wind! Als we gaan, komen we in Beijing uit, wel wat erg ver van huis is, en de landing bij een windsnelheid van 6-7m/sec zal niet zacht zijn.... Hij vindt het kennelijk zo erg, dat hij ons voor de tweede keer voor niets uit bed heeft laten komen, dat hij ons nu een ontbijt in de stad aanbiedt. Dat gaan we dus niet doen, want deze opa en oma duiken lekker hun bed weer in. Om 7 uur snurken we dus al weer met de wetenschap dat we woensdagavond met de kippen op stok moeten, want donderdagochtend volgt de derde poging.

Woensdag wordt er iets slechter weer verwacht dus wordt er niet opgestegen. Maar er blijft genoeg over om je hier te vermaken, fietsen, kanoën, wandelen en zelfs een steile wand beklimmen, want we zitten hier midden in een prachtig gebergte.

Al met al merken jullie wel dat we alles nog lang niet 'zat' zijn.

Zoals ik al zeileven we hier heerlijk op het platteland, worden 's ochtends wakker door een paar hanen. Diezelfde hanen zijn er als de kippen bij om mee te eten als ik in mijn heerlijke, ovenverse, warme, knapperige, tunafish baguette hap. Niet dat we nou direct hadden afgesproken samen te eten......

Maar zei mijn moeder vroeger al niet als ik niet al te netjes at: 'Kind, de kippen kunnen onder je leven' Nou, dat doat ze.....

Gineke.