Dagboek Himalaya 3.

Lahtse-Xigatse, 183km, 3900m hoog.

In slow motion dus, de hoogte gaat ons toch wel wat parten spelen. Na een prachtige rit door een woest landschap komen we omstreeks het middaguur in Xigatse aan. De wegen zijn plotseling veel beter geworden en onze gemiddelde snelheid van ong. 40km/u is opgehoogd naar wel 60km/u!! Regelmatig komen we nu de yaks tegen, die hier in het wild rond lopen. Op allerlei plekken zien we de kleurige gebedsvlaggetjes, die de Tibetanen bij elke, ook maar een béétje, bijzondere plaats ophangen. Dat vrolijkt de dorre natuur aardig op en het steekt prachtig af tegen de strak blauwe lucht.

Volgens onze gids zullen we vanavond weer in een guesthouse slapen. Dus: wéér met 5-7 personen op één kamer, wéér geen douche en het toilet wéér 75m verderop. ( dus wéér een emmer kopen ?) Het is zoals het is. Voor ons kan de reis al niet meer stuk: wat een prachtig avontuur!!!!

Je begrijpt dan wel dat we stomverbaasd zijn als de jeep omstreeks 12 uur voor een super clean (volgens Chinese normen dan wel, en die zijn ècht anders !) chinees staatshotel stopt. Yes, een douche!!! Iedereen vliegt naar binnen, regelrecht naar de badkamer. Er komen wel vijf stralen uit de douche, die je overigens wèl eerst 10 minuten moet laten lopen voor die warm water geeft. In die 10 minuten kun je alvast genieten van een zittoilet!!

Na ons heerlijk te hebben afgedroogd met de gele 'staatshanddoeken' (die we overigens nog veel vaker zullen tegenkomen) schieten we in de schone kleren en haasten we ons naar de plek waar we voor de lunch hebben afgesproken. Daar aangekomen mogen we anderhalf uur op een kop soep wachten, onder het genot van de Chinese zangkoren, die door de staatsluidsprekers op straat ten gehore worden gebracht.

Die middag willen we ook nog een bezoek brengen aan het Tashilumpo klooster waar de Panchen Lama woont èn Henk wil nog een SIM-kaart met nummer kopen. De telefoonwinkel komen we als eerste tegen op onze wandeling. Naar binnen dus. Ik kan heel kort zijn: (de telefoonmevrouw overigens niet) nadat ze bijna een uur bezig is geweest om naam, adres en paspoortnummer van Henk in onze letters in de computer te zetten, komen we vervolgens tot de conclusie, dat de chip van de simkaart 2 maal groter is dan die van onze simkaart. Mission impossible dus.

Op naar het klooster. Een indrukwekkend, mooi gebouw vol biddende, 'zoemende' monniken en bedevaartgangers met in de ene hand geld om overal waar mogelijk te offeren, onder hun andere arm hun thermosflesjes vol yakvet om de kaarsjes brandende te houden.

Het klooster wordt goed onderhouden. Boven op het dak is men aan het werk. Wat ze precies doen kunnen we niet zo goed zien, maar er moet zand of cement aangestampt worden en dat doen de vrouwen. Ze beginnen te zingen en op de maat van het lied, wordt de vloer met een rond plakje aan een hele lange steel heel gedisciplineerd aangestampt.

Op het plein vóór het klooster zijn de Tibetanen aan het 'buikschuiven'

In het boeddhisme draait nl. alles om 'verdienste'. Hoe meer 'verdienste' je in dit leven verwerft, hoe meer kans je maakt om te reïncarneren in iets hogers dan een tor of een worm.

Als je heel vroom bent en goed scoort op het gebied van 'verdienste' zou je misschien wel als mens terug kunnen keren...!!

Het buikschuiven dat we zien is een soort punten vergaren. Ze gooien zich een aantal keren per dag op de grond. Daarbij dragen ze soms een schort ter bescherming en tegen slijtage van de kleding. Aan de handen hebben ze houten blokjes. Als ze plat liggen doen ze snel een prevelementje. De fanatiekeling doet dit soms 1000x per dag, anderen houden het bij minstens 108 (= heilig getal) x per dag en daar ben je al druk mee, laat staan 1000x!

De markt is altijd wel leuk, de meest mogelijke rotzooi kom je er tegen en bijna alles is 'made in India'. Hier wordt je fietsband geplakt en kun je je schoenen laten herstellen De kooplui prijzen hun artikelen aan door een megafoon, die automatisch het verkooppraatje produceert, en je begrijpt dat dat een kakofonie aan geluiden oplevert. En de Chinezen zijn al van die schreeuwers! Een klein stukje van de markt is voor de Tibetanen. Helaas, ook hier rukt de Chinees op. De stad is, behoudens de old town, héél chinees, met brede wegen, veel lichtreclames en óveral strijdliederen uit de staatsluidsprekers.

We proberen,met handen en voeten, een riksja naar ons hotel te krijgen. Een taxi heeft in heel China een vaste prijs, maar deze fietsers durven, zonder blikken of blozen, rustig 4x de taxi prijs te vragen en dan weten ze nog niet eens waar ze langs moeten. Dus toch maar een taxi!

's Avonds zullen we met z'n allen 'hot pot' gaan eten. Wat dat is? We laten ons verrassen..

Er wordt een soort kokende bouillon op de gasbrander midden in onze tafel gezet. Er drijft van alles in...:) verder staan er schalen op tafel, uiteraard weer met allerlei yakproducten en groenten. De inhoud van die schalen kiezen vervolgens, in een bepaalde volgorde, ook het ruime kokende sop.

Onder het genot van een enigszins koel biertje in een 50cc glaasje, mogen we heel de rotzooi weer uit die pan hengelen, met stokjes wel te verstaan!! De groenten smaken prima, maar de yakmaag nam enkele reis retour naar mijn servet!

De volgende dag, na onze rit van Xigatse naar Gyantse, 90km, 3950m hoogte en weer in een staatshotel, ligt mijn hot pot van de vorige avond in volkomen vloeibare vorm in de Chinese staats- pot. Yakmaag? Nooit weer!!

Gineke.