Mijn chauffeur en ik.

Het wordt nooit meer wat tussen mijn chauffeur en mij. Denk ik. Met een ware doodsverachting vliegt hij door het verkeer, ons door elkaar schuddend op de achterbank, niet remmen als het zou moeten en wèl remmen als er geen enkele aanleiding toe is. Even dachten we dat hij in slaap viel achter het stuur. Had hij een slecht weekend gehad? Per slot hadden we hem 2 dagen niet gezien. Brak?

Of misschien heeft hij gewoon de pest in. Regelmatig probeert hij ons nl. in zijn restaurantjes te douwen en altijd weet hij wel 'a special place to go, very nice and very fine. 'En altijd 'for a special price!'

Zijn special place is vaak a familybusiness, een fabriekje met een winkeltje waar de eigenaren op zeer opdringerige manier hun waren aan de man proberen te brengen.

Natuurlijk zijn we er een aantal keren ingetrapt.

Natuurlijk gedroegen we ons beleefd tegen de verkopers (wèl met de hand op de geldbuidel!). Vanaf nu zouden we wel even op onze hoede zijn. Dachten we..... Maar voor we er erg in hadden stonden we weer tussen de marmeren olifanten en walgelijke tapijten. Voor ons was het er in en er uit binnen 10 minuten. Toch maar eens 'loud and clear' verteld hoe we er over dachten. En dat vindt hij, denk ik, niet leuk. Ziet zijn provisie in rook opgaan!

Onderweg stopt hij nu bij de meest smerige chauffeurscafés. Zogenaamd om koffie te drinken (brr) en naar het toilet te gaan!!!! Nou, je piest nog liever in het gras dan in zo'n door vliegen overheerst gat in de grond te moeten mikken. En dan heb ik het nog niet eens over de geur!!!!

Koffie? Nee, laat maar. De stoelen plakken en de glazen zijn twijfelachtig. De afwas? Dat gaat als volgt. Bak 1: een troebel, vet 'sop'vol vliegen. Hierin wordt de eerste spoelbeurt gedaan. Bak 2: een iets minder troebel, vet 'sop' zonder vliegen. Hierin wordt de tweede spoelbeurt gedaan. De theedoek wordt in het eerste 'sop' weer 'uitgespoeld' Nog zin in koffie?

En dan zijn muziek. Iedere ochtend verwelkomt hij ons in de auto met zijn, hindoestaanse, muziek. Na een paar uur is dat echt wel genoeg. Zetten we de radio iets zachter, met dezelfde snelheid zet hij hem weer harder. Nu we een MP3 speler op een speakertje hebben kunnen we onze eigen muziek ook eens horen. Ook dàn wil hij nog wel eens naar de volumeknop grijpen.

Maar vandaag is hij weer vrolijk. Hij lacht weer, koopt bananen voor ons, luistert naar onze muziek en biedt ons zelfs thee aan, Geeft ons technische en tactische tips over waar het (inderdaad) beter, mooier, slechter, goedkoper of te duur is. En als we hem na een boottocht moeten bellen om ergens opgepikt te worden, stelt hij een 'missed call' voor omdat dat voor ons beiden goedkoper is dan hem te bellen. Hij begint mee te denken!

Wat is er aan de hand? Wel, vandaag is het nl. payday. Het tweede deel van de afgesproken reissom is betaald!

Zou er dan toch nog een toekomst zijn voor ons....?

Gineke.