Last but not least.........vrienden.

Yes, het is gelukt. Op de dag van ons vertrek uit Yangshuo gaat de ballon wèl de lucht in. En wij zijn er bij! Voor de derde keer (is scheepsrecht) om 5 uur 's ochtends ons bed uit, geholpen door de hanen, want deze jongens hier kraaien ook als het nog donker is........ per slot zijn we hier op het platteland.

Dit keer worden we niet vergeten als we om 5u45 wéér in het stikdonker langs de kant van de weg staan.

Uiteindelijk gaan we om 6u30 de lucht in. De zon begint net op te komen. Er hangt nog veel nevel die nog een beetje moet oplossen. Als we er boven komen steken de toppen van het karstgebergte dwars door die wolkjes, geweldig. Wat een stilte. En we zijn niet de enige ballon op deze prachtige ochtend.Voor ons kan de dag al niet meer stuk, zo redeneren we (nu).....

Terug op de boerderij duiken we nog even ons bedje in, even nog na dromen van een prachtige tocht.

Maar goed, vanavond om 21.15 uur vertrekt de nachttrein naar Shenzhen (Hongkong) vanuit Guilin, een stad 70 km verderop, dus moeten we na een tukkie wel een keer beginnen met de voorbereidingen. Nog gauw even de foto's van de ballonvaart op het netbook, de film komt later wel. We regelen een taxi om in het dorp te komen. Vandaar zal een bustocht naar Guilin volgen.

Het is ondertussen 16.30u als we in Guilin in een volledig lege bus stappen. We nemen elk een hele bank, zodat de rugzak naast ons kan staan. Wat schetst mijn verbazing als er even later een Chinese instapt, die mij vraagt de rugtas weg te zetten zodat zij naast me kan zitten. De hele bus is verder leeg........ Ik zal ze nooit snappen, die rare Chinezen Maar hoe dan ook, het was een mooie rit door een prachtig landschap.

Om ongeveer 18.00u zijn we in Guilin. Op het station de bagage even in een depot en dan op weg naar een geweldig restaurantje, waar we op de heenweg ook al heerlijk hadden gegeten. Een mooie locatie, waar Henk nu, 18.30u, even een stukje wil filmen. Mooi niet dus!! Als hij de foto-tas wil openen, staat de rits open en is de camera verdwenen, gerold dus. Nèt nieuw, 3 maanden oud, speciaal voor deze reis gekocht! Dit keer hoor ik niet 36 x gvd naast me, nee het is even helemaal stil. Daarna barst hij wèl los. Het moet in dat half uurtje na aankomst in Guilin zijn gebeurd, in een niet ècht drukke straat want op het station hadden we hem nog.

Laten we maar eerst gaan eten', zegt Henk nuchter. Daar ben ik het niet mee eens, want we moeten aangifte doen in China waar niemand engels spreekt, waar we niet weten waar het politiebureau is, laat staan dat we het woord politie in het chinees kunnen uitspreken en waar de trein wèl om 21.15u vertrekt!

Dit keer is hij het wèl met me eens, weliswaar schoorvoetend.......:-) !

Okay.... het woord police aan iedereen op straat voorgelegd. De één wijst naar links en de ander wijst naar rechts. De aanwijzingen volgend lopen we dus een aantal keren de straat op en neer, tot we drie verkeer regelende, controlerende dames op een kruispunt zien. Gekleed in mooie, lichtgevende oranje hesjes. Één van de drie heeft 'police' op haar overhemd staan.

Yes',denken we,'bingo'. We vragen haar naar de 'police' en de 'policeoffice', per slot werkt ze er, toch....? maar ze kijkt ons aan alsof ze het in Beijing hoort donderen. Vervolgens raak ik dan maar haar linker borst aan, daar waar haar police-embleem zit. Ze kijkt me aan, pakt direct haar telefoon en.... belt de politie. Voor poging tot aanranding of snapt ze me echt? In ieder geval komt er vrij vlot een motor-agent aangescheurd.

Ondertussen hebben wij ons 'probleem-gerichte-nederlands-chinees-woordenboek' (pgncw) tevoorschijn gehaald en we drukken hem een aantal vragen onder de neus. Snapt hij het? We worden verzocht, weliswaar met handen en voeten, om op een paar krukjes, midden op het kruispunt! te gaan zitten. De vrouwelijke collega's gaan door met brommers bekeuren en wij moeten wachten op.... ja waarop eigenlijk?

Dan ineens verschijnt er een politiebusje. Denken wij dat ze daar binnen de aangifte opnemen. Nee dus, wij moeten mee naar het bureau! Ondertussen hebben we de treintickets te voorschijn gehaald en de politie vooral laten zien dat onze trein om 21.15u vertrekt. Het is ondertussen19.00u! Hij knikt wat vaag met z'n hoofd, misschien om ons in de waan te houden dat hij het begrijpt?

Eenmaal op het bureau en na veel geblader door ons, en óók door de politie, in ons pgncw-tje wijst oom agent de zin 'wilt u een tolk' aan. We knikken beide gretig met ons hoofd, dat is immers een internationaal gebaar, dus dat moeten ze toch snappen Met handen en voeten maakt hij ons duidelijk dat we dan nog even moeten wachten. Ook dat doen we dan maar want met deze jongens komen we zó niet veel verder.

Na een half uurtje wachten komt de tolk engels, voor ons meer een tolk voor gehoorgestoorden: zijn engels beperkt zich tot een paar woorden en veel handwerk. Ook hij maakt gebruik van ons pgncw-tje. Via hem komen we er achter dat we voor aangifte van diefstal op het bureau 'criminele zaken' moeten zijn.

Daarvoor zal er iemand komen om ons mee te nemen naar dat bewuste bureau. 'Dat kan een uurtje duren', wordt ons meegedeeld. Het is ondertussen 20.00u en de trein vertrekt nog steeds om 21.15u. Ook hier wapperen we weer met onze treintickets. Maar de tolk weet ons duidelijk te maken dat 'criminele zaken' vlak bij het station is.

Dus als de betreffende agent er is stappen we vol vertrouwen maar weer in het volgende busje, de politie is immers je grootste vriend, nietwaar? Via allerlei straatjes en steegjes zijn we plotseling weer op bekend terrein; we zien het station! Nu even opletten hoe we moeten lopen!

'Bureau criminele zaken' is een klein, smerig, warm kantoor, waar je niet graag vast wilt zitten, denk ik. Deze politieman werkt vlot en na 45 min. zijn we klaar. Deze 'grootste vriend' wil ons nu naar het station brengen, maar wij hebben al gezien waar we langs moeten èn...... dat daar, langs die route, nog winkeltjes zijn. Het wordt dus weer vriesdroge mie + stokjes. We integreren zo langzamerhand compleet.

Om 21.15u rollen we in onze softsleeper, jawel, dit keer een zacht bed (hopen we) We delen onze coupé met een Amerikaanse vader + dochter. Ze behoren tot een reisgroep. Bij die groep horen ook een aantal Zuid-Afrikanen. Ze komen regelmatig even langs bij onze Amerikanen. Als ze horen dat wij uit Nederland komen is het ijs (zo dat al kan hier in het hete China) ineens helemaal gebroken. Ze blijven langskomen met hun flesjes whisky en hun prachtige taaltje.

En zo komt het dat we die avond onze ballonvaart film kwijt zijn, de Chinese, zeer correcte, politie èn de Zuid-Afrikanen onze vrienden werden, we een whisky voor het slapen gaan kregen, we niet hebben gegeten, maar wèl Sarie Mareis en Suikerbossie hebben gezongen.

PS: de softsleepers waren hard! Op naar Hongkong.

Gineke.